Մի սպանիր...
Սառո՞ւյց... Չէ, սա սառույց չէ... Ի՞նչ է: Իմ մատներն են... Նրանք սառույց են դարձել... Ես դարձել եմ սառույց... Սառը... Սառը, ինչպես, սառույց, սառույց, սառույց...
Այս <<սառույց>> բառն այնքան սառն է, որ շուրթերս սկսում են դողալ: Ինչ լավ է, որ դողում են, թե չէ հիմա կասեին...
Չէ, խոսել չի կարելի... Չի կարելի ժամանակ կորցնել... Պետք է շարժվել, պետք է մի բան անել, թե չէ ես կսառեմ...
Շնչում եմ մատներիս վրա, որ գոնե մի քիչ տաքանան... Ինչ սառն են, ինչպես... Սառույց... Չէ~, դիա~կ...
Ասեցին... Դողացող շուրթերս ի վերջո ասեցին այդ բառը...
<<Դիակ>>...
Աստված իմ, ես կգժվեմ...
Պետք է մի բան անել, պետք է մի բան անել, թե չէ ես կգժվեմ... Մի բան ասա: Մի բան ասա, թեկուզ ինքդ քեզ...
Ինչ-որ հասարակ մի բան:
Բարև:
Նա միշտ ասում էր ինձ <<Բարև>>, նույնիսկ երբ մենք հրաժեշտ էինք տալիս իրար: Ես հարցնում էի. <<Ինչո՞ւ` բարև: Պետք է ասել` ցտեսություն>>: Իսկ նա ասում էր. <<Ամեն անգամ, երբ հրաժեշտ եմ տալիս քեզ, նորից հանդիպում եմ իմ երազներում: Ախր ես առանց քեզ չեմ կարող:>> <<Ես էլ առանց քեզ չեմ կարող>>, - մտածում էի ես, բայց ոչինչ չէի ասում: Աստված իմ, ինչո՞ւ չէի ասում: Հիմա արդեն շատ ուշ է:
Դու ուրիշ բան չէ՞իր կարող անել: Մնում էր միայն նրան հիշեիր: Ուզում ես վերջնականապես գժվե՞լ:
Ախր ես արդեն գժվել եմ: Գժվել եմ, որովհետև խոսում եմ ինքս ինձ հետ:
Դա ոչինչ: Միայն թե պետք է մի բան ասել, թե չէ ես կսառցակալեմ:
Ի՞նչ, ի՞նչ, ի՞նչ... Ինչ-որ մի տաք բան.... Տաք թեյ... բուխարի... խարույկ... կրակ.... ծուխ... վառոդ... ատրճանակ... կրակոց... սպանություն....
Չէ, չէ, չէ, չէէէէէէէէէէէէէէէէէէէ....
Ի՞նչ ես խոսում, ի՞նչ... Ջերմություն... տաք թեյ, չէ, կապուչինո, մենք երկուսով միշտ կապուչինո էինք խմում: Չէ, տաք թեյ: Տաք թեյ... գոլորշի... ծուխ... վառոդ... կրակոց... ատրճանակ... սպա... Չէ, ծուխ, վառոդ... հրացան: Նա սիրում էր որսի գնալ:
Եվ ո՞վ ասաց, որ կրակոցը անպայման սպանության նշան է: Կրակոցը որս է:
Նույնիսկ եթե դա որս է մարդկանց հետևից, մարդորս:
Սպանություն... դիակ...
Չէ, չէ, ու հազար անգամ չէ:
Ուրիշ բան: Ի՞նչ են անում մարդիկ, երբ խելագարվում են:
Աղոթում են: Բայց ախր ես ոչ մի աղոթք չգիտեմ: Մի ժամանակ գիտեի տասը պատվիրան. որոնցից հիմա միայն մեկն եմ հիշում` <<Մի սպանիր>>:
Սպանություն... դիակ...
Չէ, չէ, մի սպանիր...
Կարմիր.... Արյուն չէ, արյուն չէ... Իսկ ի՞նչ է: Նե՞րկ... հյո՞ւթ... գինի՞...
Նուռ... կարմիր նուռ... հասած նուռ... Նուռ, թե՞...
Արյուն... Չէ, գինի... Նռան գինի... նռան գինի, որը նման է... արյան...
Չէ, չէ, մի սպանիր... Ուրիշ...
Նռան գինի... նուռ ու շաքար... շաքարի ու նռան քաղցր հոտը... հոտ... վառոդի հոտ... գնդակ... կրակոց... սպանություն...
Բայց ո՞վ ասաց, որ աշխարհում միայն վառոդի հոտ կա...
Բույր... Օծանելիքի՞... Չէ, նա ալերգիա ուներ օծանելիքից....
Ծաղիկ... Ծաղիկների բույր... Նա ինձ միշտ ծաղիկներ էր նվիրում: Կարմիր վարդեր... Կարմիր, ինչպես... արյո՞ւն... Չէ, նուռ, նռան գինի...
Նուռն ընկավ... Ընկավ, կոտրվեց... Հատիկները հատիկ-հատիկ գլորվեցին... Ու հյութը... Նռան հյութը թափվեց... ինչպես... արյուն
Չէ, չէ, մի սպանիր... սպանիր...
Արյուն... Վառոդի հոտ... Ատրճանակ...
Սպանիր...
Մի սպանիր...
Նուռ, ծաղիկ, հրացան....
Կարմիր նուռ... Միայն արյունը չէ, որ կարմիր է...
Ծաղիկի բույր... Աշխարհում վառոդի հոտից բացի ուրիշ բույրեր էլ կան, օրինակ, օծանելիքի հոտը, որից նա ալերգիա ուներ...
Հրացան... Կրակոց չի նշանակում սպանություն: Գուցե դա որս է... Միայն որս...
Հետո՞ ինչ, որ անմարդկային մարդորս է...
Մի սպանիր...
Սառո՞ւյց... Չէ, սա սառույց չէ... Ի՞նչ է: Իմ մատներն են... Նրանք սառույց են դարձել... Ես դարձել եմ սառույց... Սառը... Սառը, ինչպես, սառույց, սառույց, սառույց...
Այս <<սառույց>> բառն այնքան սառն է, որ շուրթերս սկսում են դողալ: Ինչ լավ է, որ դողում են, թե չէ հիմա կասեին...
Չէ, խոսել չի կարելի... Չի կարելի ժամանակ կորցնել... Պետք է շարժվել, պետք է մի բան անել, թե չէ ես կսառեմ...
Շնչում եմ մատներիս վրա, որ գոնե մի քիչ տաքանան... Ինչ սառն են, ինչպես... Սառույց... Չէ~, դիա~կ...
Ասեցին... Դողացող շուրթերս ի վերջո ասեցին այդ բառը...
<<Դիակ>>...
Աստված իմ, ես կգժվեմ...
Պետք է մի բան անել, պետք է մի բան անել, թե չէ ես կգժվեմ... Մի բան ասա: Մի բան ասա, թեկուզ ինքդ քեզ...
Ինչ-որ հասարակ մի բան:
Բարև:
Նա միշտ ասում էր ինձ <<Բարև>>, նույնիսկ երբ մենք հրաժեշտ էինք տալիս իրար: Ես հարցնում էի. <<Ինչո՞ւ` բարև: Պետք է ասել` ցտեսություն>>: Իսկ նա ասում էր. <<Ամեն անգամ, երբ հրաժեշտ եմ տալիս քեզ, նորից հանդիպում եմ իմ երազներում: Ախր ես առանց քեզ չեմ կարող:>> <<Ես էլ առանց քեզ չեմ կարող>>, - մտածում էի ես, բայց ոչինչ չէի ասում: Աստված իմ, ինչո՞ւ չէի ասում: Հիմա արդեն շատ ուշ է:
Դու ուրիշ բան չէ՞իր կարող անել: Մնում էր միայն նրան հիշեիր: Ուզում ես վերջնականապես գժվե՞լ:
Ախր ես արդեն գժվել եմ: Գժվել եմ, որովհետև խոսում եմ ինքս ինձ հետ:
Դա ոչինչ: Միայն թե պետք է մի բան ասել, թե չէ ես կսառցակալեմ:
Ի՞նչ, ի՞նչ, ի՞նչ... Ինչ-որ մի տաք բան.... Տաք թեյ... բուխարի... խարույկ... կրակ.... ծուխ... վառոդ... ատրճանակ... կրակոց... սպանություն....
Չէ, չէ, չէ, չէէէէէէէէէէէէէէէէէէէ....
Ի՞նչ ես խոսում, ի՞նչ... Ջերմություն... տաք թեյ, չէ, կապուչինո, մենք երկուսով միշտ կապուչինո էինք խմում: Չէ, տաք թեյ: Տաք թեյ... գոլորշի... ծուխ... վառոդ... կրակոց... ատրճանակ... սպա... Չէ, ծուխ, վառոդ... հրացան: Նա սիրում էր որսի գնալ:
Եվ ո՞վ ասաց, որ կրակոցը անպայման սպանության նշան է: Կրակոցը որս է:
Նույնիսկ եթե դա որս է մարդկանց հետևից, մարդորս:
Սպանություն... դիակ...
Չէ, չէ, ու հազար անգամ չէ:
Ուրիշ բան: Ի՞նչ են անում մարդիկ, երբ խելագարվում են:
Աղոթում են: Բայց ախր ես ոչ մի աղոթք չգիտեմ: Մի ժամանակ գիտեի տասը պատվիրան. որոնցից հիմա միայն մեկն եմ հիշում` <<Մի սպանիր>>:
Սպանություն... դիակ...
Չէ, չէ, մի սպանիր...
Կարմիր.... Արյուն չէ, արյուն չէ... Իսկ ի՞նչ է: Նե՞րկ... հյո՞ւթ... գինի՞...
Նուռ... կարմիր նուռ... հասած նուռ... Նուռ, թե՞...
Արյուն... Չէ, գինի... Նռան գինի... նռան գինի, որը նման է... արյան...
Չէ, չէ, մի սպանիր... Ուրիշ...
Նռան գինի... նուռ ու շաքար... շաքարի ու նռան քաղցր հոտը... հոտ... վառոդի հոտ... գնդակ... կրակոց... սպանություն...
Բայց ո՞վ ասաց, որ աշխարհում միայն վառոդի հոտ կա...
Բույր... Օծանելիքի՞... Չէ, նա ալերգիա ուներ օծանելիքից....
Ծաղիկ... Ծաղիկների բույր... Նա ինձ միշտ ծաղիկներ էր նվիրում: Կարմիր վարդեր... Կարմիր, ինչպես... արյո՞ւն... Չէ, նուռ, նռան գինի...
Նուռն ընկավ... Ընկավ, կոտրվեց... Հատիկները հատիկ-հատիկ գլորվեցին... Ու հյութը... Նռան հյութը թափվեց... ինչպես... արյուն
Չէ, չէ, մի սպանիր... սպանիր...
Արյուն... Վառոդի հոտ... Ատրճանակ...
Սպանիր...
Մի սպանիր...
Նուռ, ծաղիկ, հրացան....
Կարմիր նուռ... Միայն արյունը չէ, որ կարմիր է...
Ծաղիկի բույր... Աշխարհում վառոդի հոտից բացի ուրիշ բույրեր էլ կան, օրինակ, օծանելիքի հոտը, որից նա ալերգիա ուներ...
Հրացան... Կրակոց չի նշանակում սպանություն: Գուցե դա որս է... Միայն որս...
Հետո՞ ինչ, որ անմարդկային մարդորս է...
Մի սպանիր...
Նուռ, ծաղիկ, հրացան... Մի սպանիր... Նուռ... Ծաղիկ... Հրացան... Մի սպանիր... Նուռ... ծաղիկ... Հրացան... Մի... Սպանի՛ր...
շատ գեղեցիկ էր.
ОтветитьУдалитьՄԱԼԱԴԵՑ :)
Շնորհակալություն)))
Удалить