вторник, 12 февраля 2013 г.

Արի: Ձյուն է գալիս


...Ձյուն է գալիս...
...Անակնկալ...
«Մենք արդեն վաղուց էինք սովորել անձյուն ձմեռների: Բայց ձյունը հանկարծ եկավ, այն էլ՝ մեծ-մեծ փաթիլներով:
Ձյունն ընկնում էր գլխարնկներին, մազերին, կոշիկներին, սողոսկում օձիքներից անդին և ստիպում մարդկանց գլուխները կախել:
Ձյունը ստիպում էր մարդկանց գլխիկոր քայլել ու չնայել երկնքին:
Ձյունը ստիպում էր մարդկանց ուղիղ ոտքերի տակ նայել:
Ձյունն ասում էր. - Մի՛ նայեք վերև, ավելի լավ է ներքև նայեք; Չհամարձակվե՛ք նայել երկնքին, քանի դեռ չեք տեսել հողը ձեր ոտքերի տակ, որ կոխկրտում եք ամեն օր՝ առավոտից երեկո: Այն դիմանում է, այն տանում է ձեզ, այն ձեզ պահում է, բայց դուք այն չեք նկատում: Չեք էլ ուզում նկատել այն: Դուք երկնքին եք նայում: Չհամարձակվե՛ք նայել երկնքին, հողի՛ն նայեք: Չէ՞ որ տղամարդը, ով չգիտի, թե Մայրն ի՞նչ է, երբեք ու երբեք չի իմանա՝ ինչ ասել է Կի՜ն: Հողի՛ն նայեք, նայեք հողին: Այն ձեր մայրն է...»
Այս ամենը մտածում էի տուն գնալու ճանապարհին, երբ ձյան անակնկալ գրոհի պատճառով ստիպված էի գլխիկոր ուսումնասիրել սալահատակը ոտքերիս տակ:
Գրո՛ղը տանի, գրել եմ ուզում: Ուզում եմ տանը լինել, ուզում եմ, որ գլխիս թափվող այս սպիտակ բռնակալը դառնա թուղթ, ու ես սև գրիչով գրեմ, սև, ինչպես այն հողը, որ ձյունն էր փառաբանում իմ գլխիկոր ուղեղում:
Գրո՛ղը տանի, գրե՜լ եմ ուզում:
Ես գիտեմ, որ երբ տուն հասնեմ ու գրադարակիս ընդերքից վերջապես պեղեմ չխզբզած մի թուղթ, մուսաս արդեն վաղուց տաք երկրներում կլինի, այնտեղ, ուր ձյունը չի թելադրում մարդկանց, թե ուր նայեն և ուր չնայեն:
Ես գիտեմ, որ երբ ձյունը վերածվի սպիտակ թղթի, իսկ հողը՝ սև թանաքի, ես այլևս ոչինչ չեմ հիշելու այն ձյունամրրիկ զառանցանքից, որ փախուստի դիմած մուսաս էր շշնջում ականջիս:
Եվ ես հերթական անգամ բարկանում եմ նրա վրա և չարանում ամբողջ աշխարհի դեմ, և այն ձյան, որ չի թողնում երկնքին նայել...
Հիշում եմ, ինչպես էի ուրախացել, երբ դուրս եկա երթուղայինից և հայտնվեցի ձյան գրկում: Ուզում էի վերև նայել. չստացվեց: Ձյունն իր կանոններն էր թելադրում:
Այդպես, ստիպված էի քայլերս հաշվել մինչև տուն հասնելը:
111 քայլ և մեկ ցատկ փողոցի կեղտոտ ջրափոսի վրայով:
Եթե այսօր ձյուն չգար, մտքովս անգամ չէր անցնի հաշվել քայլերս: Եթե այսօր ձյուն չգար, մուսաս երբեք չէր հիշի ինձ, ես չէի բարկանա ամբողջ աշխարհի վրա և չէի մոռանա թուղթ ու գրիչ գտնել գրադարակիս ընդերքում:
Հիմա արդեն ուշ է. ես ոչինչ չեմ հիշում, իսկ մուսաս տանջում է ինձ իր անտարբերությամբ:
Չե՛մ ուզում գրել...
Գրե՜լ եմ, ուզում, գրո՛ղը տանի:
Գուցե ես էլ եմ գրող ինչ-որ մեկի համար, հատկապես այդ բառի փոխաբերական իմաստով: Մեկի համար ես հաստատ մի նույնպիսի ցանկալի բռնակալ եմ, ինչպես այս ձյունը, որ թույլ չի տալիս վերև նայել. հողի՛ն նայեք, չհամարձակվե՛ք նայել երկնքին:
Այս մտքերից գլուխս արդեն պտտվում է, իսկ մայրս չարաճճիորեն ուրախանում է, որ ձյուն է եկել, փողոցներում խցանումներ են, և այժմ նա հարգելի պատճառ ունի՝ ծնողական ժողովի չգնալու:
Նա, ով չգիտի, թե Մայրն ինչ է, երբեք ու երբեք չի իմանա, ինչ ասել է Հո՜ղ:
...Ձյուն է գալիս: Հողին նայե՛ք...
Автор: на
Ярлыки:

2 комментария:

  1. Voltera17 февраля 2013 г. в 03:53

    Ոնց եմ սիրում քեզ... Գիտես, իմ մուսան էլ ա միշտ անհարմար պահի գալիս

    ОтветитьУдалить
  2. Ari-san17 февраля 2013 г. в 05:09

    Փաստորեն մենակ իմ մուսան չի, որ էդքան անսիրտ արարած ա:))

    ОтветитьУдалить

Подписаться на: Комментарии к сообщению (Atom)

Я так думаю


Творческий подход
Это только окружающим кажется, что кто-то в чём-то соврал. Никто же не называет писателе лжецами, потому что это творческий процесс, требующий недюжинной фантазии и нестандартного мышления. И если какие-то бытовые моменты приукрасить забавными штрихами, то это не ложь и не манипуляция, это просто стиль жизни, который, к сожалению, не всегда понятен окружающим.

Пройти тест "Обман или фантазия?"

Возраст?


Состояние души

Молодость, зрелость — это всё возрастные категории. Вам ближе теория, что человек молод душой, а не телом. Увы, телесная оболочка изнашивается быстрее, чем жажда жизни и оптимистичный подход ко всем неурядицам и проискам судьбы. Идеальная старость — это путешествия, прыжки с парашютом и тусовки с теми, кто тебе интересен, а не с кем положено по возрасту. Достаточно посмотреть на новости, где такие люди представлены как уникумы… И вы ничем не хуже!

Пройти тест "Что такое молодость?"

Какой цвет у светофора?


Жёлтый
В зависимости от ситуации, сегодня вы можете быть легки на подъём, а завтра вас с места не сдвинешь. Для активных действий должно сложиться много факторов, чтобы вы решились на движение, но если уж всё сойдётся, то вы включитесь с увлечением и задором. С удовольствием поможете, если ваши собственные ресурсы это позволяют. Вы чётко знаете, когда можно рискнуть, а когда стоит остановиться. Поэтому в вашей компании и отдых, и работа проходят одинаково успешно.

Пройти тест "Какой цвет у светофора?"

Судьба? А что с ней делать?


Судьба
Самое важное в вашей жизни — это вы, поэтому все силы необходимо направлять на то, чтобы чувствовать радости этой самой жизни и быть счастливой. Но подковать судьбу непросто, потому что начинать надо с себя, работая над собственной личностью и днём, и ночью, постепенно, шаг за шагом, приближаясь к гармонии с окружающим миром, каким бы несовершенным он ни был.

Пройти тест "Кого подковать?"

В каком мире я живу?


В обыденном мире

Вам не откажешь в трезвом взгляде на происходящее. И людей вы оцениваете по мере своих возможностей точно, и в различных ситуациях видите и преимущества, и недостатки для себя. Порой позволяете себе расслабиться и надеть розовые очки, но также быстро от них избавляетесь, так как мир перестаёт восприниматься адекватно, что вызывает определённый дискомфорт.

Пройти тест "В каком мире вы живёте?"