пятница, 8 февраля 2013 г.

Սոնա: Իմ մրցանակը իմ ընկերներն են


Մարմարյա սրահի աստիճան-նստարանները շատ չոր էին: Չնայած դրանց վրա խնամքով գորգաժապավեններ էին փռել, միևնույն է, նստելն անհարմար էր:
...Հիմա հասկանում եմ, ինչու եմ սիրում անակնկալներ: Ավելի լավ է ուրախությունը գարնան ձյան պես գլխիդ թափվի, քան ինչ-որ բան սպասես (գուցե և շատ իզուր) ու հետո հիասթափվես:
Այդ չոր անհարմար աստիճան-նստարաններին ամենաշատը վախենում էի հիասթափվելուց: Հիմա հիասթափվում եմ հիասթափվելու այդ վախից:
...Մի անգամ բլոգերիցս մեկում մի փաստի տակ քոմենթ էին գրել.
«Դու վախենո՞ւմ ես պարտություններից»:
Ես պատասխանեցի.
«Չգիտեմ, ես դեռ չեմ պարտվել: Գործնականում՝ ես չգիտեմ պարտությունը ինչ է»:
Հիմա եմ հասկանում, որ գործնականում ես չգիտեի, հաղթանակը ինչ է:
Մի բան էլ ասեմ ու անցնեմ բուն թեմային:
Մի քանի օր առաջ մի լավ մանկավարժ ու ամենակարևորը՝ լավ մարդ, ինձ ասեց, որ ես պետք է բուռն հասարակական գործունեություն ծավալեմ: Ես նրան ասեցի, որ ես волк-одиночка եմ: Նա ասաց, որ ես ինձ լավ չգիտեմ:
Դե ճիշտ են ասում, որ մանկավարժներին պետք է հավատալ...
Լավ, հիմա վերադառնանք Մարմարյա սրահի չոր աստիճանանստարաններին:
Հաղորդավարները դեռ խոսում են, Տիարը ինչ-որ բաներ է հայտարարում, բոլորը ուրախանում են, իսկ ես հայտնվել եմ երեք Լիլիթների՝ ավագ, կրտսեր և ամենակրտսեր Լիլիթների արանքում: Բացառիկ հնարավորություն՝ երազանք պահելու:
Փակում եմ աչքերս:
Մեկ, երկու, երեք...
-Պատրաստ է, - ասում եմ:
-Խնդրում եմ, ասա, ի՞նչ էիր պահել, - ամենակրտսեր Լիլիթի աչուկները «Շռեկի կատվի» աչքերից էլ համոզիչ են:
-Չէ, եթե ասեմ, չի կատարվի, - իսկ ես շատ եմ ուզում, որ կատարվի:
Տիարը ինչ-որ լավ-լավ բաներ է  խոստանում:
-Սոնա՜, շնորհավոր:
Էկրանին արդեն իմ անունն է գրվել, չնայած հաղորդավարները դեռ ոչինչ չեն հայտարարել:
Սկզբում Լիլիթն է գրկում, համբուրում: Հետո ավագ Լիլիթն է գրկում ու խեղդելու չափ պինդ սեղմում իրեն: Այդպես ինձ միայն եղբայրներս են գրկում, այն էլ՝ երբ շատ են կարոտում: Ես էլ կարոտել էի նման գրկախառնությանը:
Հենվել եմ Լիլիթին, նա գրկել է ինձ: Ես նայում եմ էկրանին, իբր անուններն եմ կարդում, բայց դե բոլորը գիտեն, որ ես այդպիսի հեռավորությունից ոչինչ չեմ տեսնում:
Վերջապես խոսափողը հասնում է հաղորդավարներին, բարձրաձայնում են իմ անունը: Օրենքով (ինչպես հին ընկերներիցս մեկն էր ասում, իսկ ես ջղայնանում էի այդ անիմաստ բառից) հիմա ես պիտի վեր կենամ, գնամ, մրցանակս ստանամ:
Բայց ես ինձ հիմա այնքան լավ եմ զգում: Անհարմար նստարանաաստիճանները հիմա դարձել են աշխարհում ամենալավ բազմոցը:
Երջանկությունը ես բնորոշում եմ եկու բառով՝ տաքուկ, փափուկ: Ու հիմա հենց այդպիսի տաքուկ-փափուկ վիճակում եմ:
-Գնա՜, - հուշում են կողքից:
Բայց դե ես գիտեմ, որ եթե հիմա վեր կենամ, հետո էլ ինձ այսպես չեն գրկի: Դա է ամենակարևորը (դե, իսկ մրցանակը հո չի՞ փախնի ինձնից):
Երկու ակնթարթ ևս ձգում եմ իմ տաքուկ-փափուկ երջանկությունը, հետո բարձրանում, իմ սովորական զսպանակավոր քայլվածքով մոտենում ում որ հարկն է, ստանում իմ բաժին պաչիկը ու հետ դառնում:
Հիմա պետք է զգաստանալ:
...Իմ ամենամեծ հաղթանակը այդ տաքուկ-փափուկ երջանկությունն է: Այ հիմա ես դա հասկանում եմ:

P.S. Զարմանալի է, բայց փաստ. Լիլիթի հետ մենք մի նկար չունենք:
Автор: на
Ярлыки: ,

Комментариев нет:

Отправить комментарий

Подписаться на: Комментарии к сообщению (Atom)

Я так думаю


Творческий подход
Это только окружающим кажется, что кто-то в чём-то соврал. Никто же не называет писателе лжецами, потому что это творческий процесс, требующий недюжинной фантазии и нестандартного мышления. И если какие-то бытовые моменты приукрасить забавными штрихами, то это не ложь и не манипуляция, это просто стиль жизни, который, к сожалению, не всегда понятен окружающим.

Пройти тест "Обман или фантазия?"

Возраст?


Состояние души

Молодость, зрелость — это всё возрастные категории. Вам ближе теория, что человек молод душой, а не телом. Увы, телесная оболочка изнашивается быстрее, чем жажда жизни и оптимистичный подход ко всем неурядицам и проискам судьбы. Идеальная старость — это путешествия, прыжки с парашютом и тусовки с теми, кто тебе интересен, а не с кем положено по возрасту. Достаточно посмотреть на новости, где такие люди представлены как уникумы… И вы ничем не хуже!

Пройти тест "Что такое молодость?"

Какой цвет у светофора?


Жёлтый
В зависимости от ситуации, сегодня вы можете быть легки на подъём, а завтра вас с места не сдвинешь. Для активных действий должно сложиться много факторов, чтобы вы решились на движение, но если уж всё сойдётся, то вы включитесь с увлечением и задором. С удовольствием поможете, если ваши собственные ресурсы это позволяют. Вы чётко знаете, когда можно рискнуть, а когда стоит остановиться. Поэтому в вашей компании и отдых, и работа проходят одинаково успешно.

Пройти тест "Какой цвет у светофора?"

Судьба? А что с ней делать?


Судьба
Самое важное в вашей жизни — это вы, поэтому все силы необходимо направлять на то, чтобы чувствовать радости этой самой жизни и быть счастливой. Но подковать судьбу непросто, потому что начинать надо с себя, работая над собственной личностью и днём, и ночью, постепенно, шаг за шагом, приближаясь к гармонии с окружающим миром, каким бы несовершенным он ни был.

Пройти тест "Кого подковать?"

В каком мире я живу?


В обыденном мире

Вам не откажешь в трезвом взгляде на происходящее. И людей вы оцениваете по мере своих возможностей точно, и в различных ситуациях видите и преимущества, и недостатки для себя. Порой позволяете себе расслабиться и надеть розовые очки, но также быстро от них избавляетесь, так как мир перестаёт восприниматься адекватно, что вызывает определённый дискомфорт.

Пройти тест "В каком мире вы живёте?"