понедельник, 31 октября 2011 г.

Արի: Տաթևիկի պատմությունը

Հեղինակ` Տաթև Բադոյան



Երեկո էր:
Մտածմունքներով տարված` քայլում էի լճի երկայնքով: Հայացքով ինչ-որ բան էի փնտրում: Նայում էի լճի մերձակայքում գտնվող պուրակին, ուր անցել էր ողջ մի կյանք: Կյանք` լեցուն ուրախությամբ, երջանկությամբ, սիրո բուրումով ու հավատարմության բազմաթիվ երդումներով: Նայում էի պուրակի կողմն ու վերհիշում ապրածս, որ այլևս չկար. այդ օրերից մնացել էր միայն մի քաղցր հուշ և սիրո ու սպասումի բազում չասված բառեր:
Հոգիս ու միտքս ճախրում էին մթին երկնքում, հյուսում իրենց երազները, ձուլվում երկնակամարում ու, ամպերի հետ տարածվելով, վեր բարձրանում: Սիրտս համակված էր սիրով, սպասումով, բայց այդ չասված բառերը…  Այ դրանք են առնետի նման կրծում սիրտս, խաթարում հոգուս քաղցր ու վաղեմի երազը, փոթորկում ալեհույզ մտքերս, տակնուվրա անում մեղսավոր հոգուս ամենանվիրական անկյուններում պահված սերը:
Ա~խ այդ բառերը… Այդ երկար սպասված ու չասված բառերը… Երբ հիշում եմ այդ սպասված ու չասված բառերը, փշաքաղվում եմ, աչքերս ողողվում են աղեխառն արցունքներով, դեմքս գունատվում է, մտքերս սկսում են ճախրել երկնքում` ամեն մեկը մի ծայրում: Եթե միայն լսեի, եթե միայն կարողանայի ասել, արտաբերել դողդոջուն շուրթերով սրտի տրոփյունի այդքան երկար սպասված ու չասված բառերը…
Օրերն անցնում էին: Սիրո նուրբ զգացումը իր արմատներն էր մխրճում սրտիս մեջ, հյուսում իր հեքիաթի տնակը, հոգուս թևեր տալիս` ճախրելու, հասնելու նրան, այն երանելիին, ում սերն ու նվիրումն էի վայելում, թեկուզ և հեռվից հեռու: Ինքս իմ ձեռքով կոտրել էի բյուրեղյա երազանքներս, խատարել հոգուս անդորրը, աչքերիս տվել անքնություն, այրել հույսի ու լույսի, վերդարձի կամուրջները: Վերադարձ չկար… Այդ գեղեցիկ ու հաճելի պահերից միայն հուշեր, շատ քաղցր ու թանկ հուշեր էին մնացել: Հուշեր` քաղցր ու այդժամ դառնաղի հուշեր… Հուշեր, որ կմնան սրտիս ամենանվիրական անկյուններում, սրտիս ամենանուրբ ծալքերում: Եթե միայն ասեի ու լսեի, եթե միայն համարձակությունս ներեր…
Պիտի ապրեմ` անցյալիս քաղցր հուշերի վրա կառուցելով ներկաս: Պիտի կերտեմ փայլուն ապագաս: Ուժ հավաքեմ, որպեսզի ասեմ չասվածը, սպասվածը, երկուսիս համար շատ թանկ բառերը:
Բայց չէ: Այլևս չեմ կարող ասել, չեմ կարող նրան ետ բերել:
Միգուցե ուրիշի՞ն ասեմ:
Բայց չէ: Նա է այս չասվածի միակ տերը, նրա համար են ծնված այս բառերը, նրա համար են շուրթերս աղոթք մրմնջացել, ու ձեռք էր պարզել Աստված: Նա է այդ բառերի, այդ աղոթքների ու անկատար երազանքներիս, փափագներիս ու խենթ ցանկություններիս միակ ու լիակատար տերը: Լացով անցկացրած օրերս, ամենուր նրան փնտրող աչքերս, տառապող հայացքս ու սրտիս մրմուռը վկան են այդ չասված բառերի:
Ի՞նչ է մնացել ինձ այդ օրերից:
Ոչինչ: Միայն քաղցր հուշեր… աննկարագրելի ու խենթ օրեր… սիրով լի սիրտ… կսկիծ… հոգու խորը ցավից արտասվող աչքեր… հախճապակե սիրուց մնացած բեկորներ ու միայն բազո~ւմ չասված բառեր……..


Մի քիչ նման է իմ կյանքին: Մի~ քի~չ........
Արի


Автор: на
Ярлыки: ,

Комментариев нет:

Отправить комментарий

Подписаться на: Комментарии к сообщению (Atom)

Я так думаю


Творческий подход
Это только окружающим кажется, что кто-то в чём-то соврал. Никто же не называет писателе лжецами, потому что это творческий процесс, требующий недюжинной фантазии и нестандартного мышления. И если какие-то бытовые моменты приукрасить забавными штрихами, то это не ложь и не манипуляция, это просто стиль жизни, который, к сожалению, не всегда понятен окружающим.

Пройти тест "Обман или фантазия?"

Возраст?


Состояние души

Молодость, зрелость — это всё возрастные категории. Вам ближе теория, что человек молод душой, а не телом. Увы, телесная оболочка изнашивается быстрее, чем жажда жизни и оптимистичный подход ко всем неурядицам и проискам судьбы. Идеальная старость — это путешествия, прыжки с парашютом и тусовки с теми, кто тебе интересен, а не с кем положено по возрасту. Достаточно посмотреть на новости, где такие люди представлены как уникумы… И вы ничем не хуже!

Пройти тест "Что такое молодость?"

Какой цвет у светофора?


Жёлтый
В зависимости от ситуации, сегодня вы можете быть легки на подъём, а завтра вас с места не сдвинешь. Для активных действий должно сложиться много факторов, чтобы вы решились на движение, но если уж всё сойдётся, то вы включитесь с увлечением и задором. С удовольствием поможете, если ваши собственные ресурсы это позволяют. Вы чётко знаете, когда можно рискнуть, а когда стоит остановиться. Поэтому в вашей компании и отдых, и работа проходят одинаково успешно.

Пройти тест "Какой цвет у светофора?"

Судьба? А что с ней делать?


Судьба
Самое важное в вашей жизни — это вы, поэтому все силы необходимо направлять на то, чтобы чувствовать радости этой самой жизни и быть счастливой. Но подковать судьбу непросто, потому что начинать надо с себя, работая над собственной личностью и днём, и ночью, постепенно, шаг за шагом, приближаясь к гармонии с окружающим миром, каким бы несовершенным он ни был.

Пройти тест "Кого подковать?"

В каком мире я живу?


В обыденном мире

Вам не откажешь в трезвом взгляде на происходящее. И людей вы оцениваете по мере своих возможностей точно, и в различных ситуациях видите и преимущества, и недостатки для себя. Порой позволяете себе расслабиться и надеть розовые очки, но также быстро от них избавляетесь, так как мир перестаёт восприниматься адекватно, что вызывает определённый дискомфорт.

Пройти тест "В каком мире вы живёте?"