вторник, 1 ноября 2011 г.

Սոնա: Ես փորձում եմ գրել հաշվետվություն



Մեր դպրոցում` ամեն ամսվա վերջում  մեզ հանձնարարում են գրել հաշվետվություն: Հաշվետվությունները ստուգվում են և անպայման գնահատվում: Անցած տարի մի կերպ <<տակից դուրս եկա>>, բայց այս տարի սկսել եմ <<փիլիսոփայել>> նունիյսկ այդ թեմայի շուրջ:

Ամեն անգամ, երբ գործը հասնում է հաշվետվությանը, կանգնում եմ փաստի առաջ:
Չեմ սիրում հաշվետվություն գրել: Ոչ թե այն պատճառով, որ վախենում եմ ցածր գնահատական ստանալ (հաշվետվություն գնահատականով, ну надо же ), այլ այն պատճառով, որ գրելու բան չունեմ:
Իսկապես, ի՞նչ կարող եմ գրել ես, որ հետաքրքիր լինի և՛ ինձ, և՛, մանավանդ, ընթերցողին (անկախ նրանից մանկավարժական կենտրոնից է, թե ‹‹շառավիղից››):
Կարող եմ նկարագրել մասնագիտական դասերը: Մի քանի տերմին էլ (կամ եզրույթ, խոսենք հայերեն) կավելացնեմ, ու միանգամից կձևավորվի ստույգ մի կարծիք, որ ես շատ խելացի, բանիմաց ու… ձանձրալի անձնավորություն եմ: Ինքներդ մտածեք, ո՞ւմ է հետաքրքիր դիաֆրագման (չգիտեմ այս բառի հայերեն տարբերակը) և ֆոկուսը (սա էլ հայերեն բառ չի), մասնագետներից բացի, որոնք առանց իմ գրելու էլ արդեն վաղուց գիտեն այդ ամենը:
Կարող եմ նկարագրել հանրակրթական դասերի մեր ծրագիրը, բայց դա հետաքրքիր չի լինի նույնիսկ իմ հասակակիցներին:
Կարող եմ թվարկել իմ բոլոր բացակաների հարգելի ու անհարգելի պատճառները ու կանեմ, հենց որ իմանամ, որ մանկավարժական կենտրոնին օրորոցի պես քնացնող մի ստեղծագործություն է անհրաժեշտ:
Իսկ եթե փորձեմ պատմել իսկապես հետաքրքիր ու կարևոր իրադարձությունների՞ց: Բայց ախր դրանց մասին արդեն վաղո~ւց պատմել են ‹‹ավելի օպերատիվ աշխատող›› աշակերտները: Այս դեպքում կրկնությունը հաստատ գիտության մայրը չի:
Լավ, եկեք փորձենք պարզել, թե ի՞նչ է հաշվետվությունը, մասնավորապես ‹‹սովորողի հաշվետվությունը››: Իմ կարծիքով այն պիտի տարբերվի հաշվապահի հաշվետվությունից, չէ՞ որ մարդիկ թվեր չեն: Գոյություն չունի միջին ուսուցիչ, կամ միջին աշակերտ: Մեզանից յուրաքանչյուրը ՅՈՒՐահատուկ է, ունի իր ուրույն ձեռագիրը, ճաշակը, մտածելակերպը, տեսանկյունը (հետո՞ ինչ, որ հաճախ լռում ենք, կամ հայտնում ուրիշի կարծիքը` մոռանալով սեփականի մասին): Ուրեմն իր հաշվետվությունով աշակերտը պիտի կարողանա պատշաճ (կամ անպատշաճ, այս դեպքը նույնպես չի բացառվում) կերպով ներկայանալ իր ընթերցողին: Այսինքն, հիմա ես ոչ թե պիտի պատասխանեմ ‹‹Ի՞նչ եմ ես արել այս որոշակի ժամանակահատվածում›› հարցին, այլ պիտի փորձեմ պատասխանել ‹‹Ո՞վ եմ ես›› , կամ ‹‹Ինչպիսի՞ն եմ ես›› հարցին:
Դժվար հարց է, իսկ պատասխա~նը….
Ախր ես, ինչպես և համարյա բոլորը, ‹‹տարբեր եմ››: Մի դասին սուսիկ-փուսիկ, մյուսին` չափից շատ աղմկոտ: Մեկի համար` բարի ու համեստ, մյուսի` գոռոզ ու մեծամիտ: Մեկի համար` հետաքրքիր մի պերսոնաժ (կամ կերպար, եթե ցանկանաք), մյուսի` անհետաքրքիր մի անձնավորություն, зануда, ինչպես սիրում են ասել դեռահասները ռուսերեն թարգմանված ամերիկյան ֆիլմերում:
Եվ ինչպե՞ս բացատրել այս ամենը մի ‹‹ստեղծագործությունում››, որը դրվելու է մի շարքում հաշվապահական հաշվետվության հետ: Տեսնո՞ւմ եք, այսքան մտածելուց հետո ես նորից փաստի առաջ եմ կանգնած: Ի՞նչ գրել…
Գիտե՞ք, մաթեմատիկայից մենք անցել ենք լոգորիթմներ, ես անգիր գիտեմ Թումանյանի ‹‹Լուսավորչի կանթեղը››, չեմ սիրում Պուշկինի “Письмо Онегина к Татьяне”, դրա համար էլ չեմ կարողանում այն գեղեցիկ կարդալ, չեմ սիրում հաշվետվություն գրել, սիրում եմ շոկոլադ և այս ամենը մտածել եմ ավտոբուսում, որովհետև շատ եմ սիրում ավտոբուսով տուն գնալ…
…Այսպիսին եմ ես… բայց դա ոչ ոքի հետաքրքիր չի…
Արսենյան Սոնա
15 տարեկան
Գեղարվեստի ավագ դպրոց
112-րդ դասարան
(այ սա իսկապես կարևոր է)
Автор: на
Ярлыки: ,

Комментариев нет:

Отправить комментарий

Подписаться на: Комментарии к сообщению (Atom)

Я так думаю


Творческий подход
Это только окружающим кажется, что кто-то в чём-то соврал. Никто же не называет писателе лжецами, потому что это творческий процесс, требующий недюжинной фантазии и нестандартного мышления. И если какие-то бытовые моменты приукрасить забавными штрихами, то это не ложь и не манипуляция, это просто стиль жизни, который, к сожалению, не всегда понятен окружающим.

Пройти тест "Обман или фантазия?"

Возраст?


Состояние души

Молодость, зрелость — это всё возрастные категории. Вам ближе теория, что человек молод душой, а не телом. Увы, телесная оболочка изнашивается быстрее, чем жажда жизни и оптимистичный подход ко всем неурядицам и проискам судьбы. Идеальная старость — это путешествия, прыжки с парашютом и тусовки с теми, кто тебе интересен, а не с кем положено по возрасту. Достаточно посмотреть на новости, где такие люди представлены как уникумы… И вы ничем не хуже!

Пройти тест "Что такое молодость?"

Какой цвет у светофора?


Жёлтый
В зависимости от ситуации, сегодня вы можете быть легки на подъём, а завтра вас с места не сдвинешь. Для активных действий должно сложиться много факторов, чтобы вы решились на движение, но если уж всё сойдётся, то вы включитесь с увлечением и задором. С удовольствием поможете, если ваши собственные ресурсы это позволяют. Вы чётко знаете, когда можно рискнуть, а когда стоит остановиться. Поэтому в вашей компании и отдых, и работа проходят одинаково успешно.

Пройти тест "Какой цвет у светофора?"

Судьба? А что с ней делать?


Судьба
Самое важное в вашей жизни — это вы, поэтому все силы необходимо направлять на то, чтобы чувствовать радости этой самой жизни и быть счастливой. Но подковать судьбу непросто, потому что начинать надо с себя, работая над собственной личностью и днём, и ночью, постепенно, шаг за шагом, приближаясь к гармонии с окружающим миром, каким бы несовершенным он ни был.

Пройти тест "Кого подковать?"

В каком мире я живу?


В обыденном мире

Вам не откажешь в трезвом взгляде на происходящее. И людей вы оцениваете по мере своих возможностей точно, и в различных ситуациях видите и преимущества, и недостатки для себя. Порой позволяете себе расслабиться и надеть розовые очки, но также быстро от них избавляетесь, так как мир перестаёт восприниматься адекватно, что вызывает определённый дискомфорт.

Пройти тест "В каком мире вы живёте?"