вторник, 27 декабря 2011 г.

Սոնա: Լուսանկարել չի կարելի

Ամառ, հայ-թուրքական սահման, գյուղ Հայկաձոր :





 - Հե~յ, նաչալնիկին կանչի~...
 - Հիմա իմացա՞ք, որն է անլար հեռախոսը:
Ձեռքս մոտեցնում եմ բերանիս, որ չերևա, որ կամացուկ ծիծաղում եմ:
 - Հիմա կգա, - ասում է փշալարերից այն կողմ գտնվող հայ զինվորը:
Տեսնես ի՞նչ է մտածում հիմա: Չէ, դեմքից էլ երևում է, որ խղճով է: Նրան էլ հաստատ դուր չի գալիս, որ այսքան կանայք ու երեխաներ սպասում են այս անտանելի արևի տակ: Հաստատ: Եթե նրա կամքը լիներ, առանց <<նաչալնիկին>> սպասելու կբացեր դռները ու կասեր. <<Անցեք, ժողովուրդ ջան, գնացեք ձեր եկեղեցին, հանգիստ աղոթք արեք>>: Հաստատ, ավելի ճիշտ, ես եմ ուզում, որ այդպես լինի, դրա համար էլ այդպես եմ մտածում:
Վերջապես գալիս է ռուս <<նաչալնիկը>>:
- Кто у вас главный?
Զարմանում եմ, ինչո՞ւ անպայման մեզ մոտ <<главный>> պիտի լինի: Մենք այստեղ բոլորս էլ հավասար ենք: Եվ ռուս <<նաչալնիկը>> միանգամից կոպիտ ու նույնիսկ մի քիչ վախենալի է թվում ինձ:
Մինչ տղամարդիկ պարզում են, ով է նրանցից <<главный>>, կանայք կատակում են. <<Հիմա մեզ գլխաքանակով հաշվելու են>>: Դառը կատակ էր...
Վերջապես <<նաչալնիկը>> թույլ է տալիս բացել դռները: Հերթով մտնում ենք ներս կամ դուրս ենք գալիս, արդեն ինքս էլ չեմ հասկանում: Հեռվում երևում է եկեղեցին: Միանգամից միացնում եմ <<լուսանկարչական ապարատը>> (ինչպես կասեր ընկեր Սոնան): Հետո անջատում եմ: 
 - Լուսանկարել կարելի՞ է:
Ուրիշ ժամանակ և ուրիշ վայրում երբեք թույլատվություն չէի խնդրի, այդ էր մնում պակաս: Բայց հիմա, չգիտես ինչու, հիշեցի ընկեր Սուսոյի վաղուց մոռացված դասերը. <<Ֆատոգռաֆը իրավունք ունի նկարել ամեն տեղ, բացի սեփական տարածքներից, օդանավակայանից, մետրոյից ու սահմանային տարածքներից>>: Ավելի լավ է, չհիշեի:
 - Саму церковь фотографировать можете, но больше ничего.
- Եկեղեցին կարող եք նկարել, էրեխեք ջան, բայց այ գետի ափը արդեն չի կարելի, - թարգմանում է հայկաձորցիներից մեկը:
Թարգմանության կամ բացատրության կարիք չունեմ, ինքս էլ եմ հասկանում, որ ռուս <<նաչալնիկը>> դուրս ընդհանրապես չի գալիս: 
Զինվորների ուղեկցությամբ շարժվում ենք դեպի եկեղեցի: Ինչո՞ւ են այդքան ուշադիր նայում, վախենում են, որ ինչ-որ ավելորդ բա՞ն կլուսանկարենք: Դե~, լուսանկարել չի կարելի... եկեղեցուց բացի:
Սկսում եմ լուսանկարել եկեղեցին: Գմբեթ, պատուհան, վառվող մոմեր: Երբ եկեղեցի է մտնում ռուս <<նաչալնիկը>>, անջատում եմ ապարատը: Նա կանգնում է դռան շեմին ու լսում <<Սուրբ, սուրբ>>-ը: Հետաքրքիր է, ի՞նչ է մտածում հիմա:
Դուրս ենք գալիս եկեղեցուց: Նորից եմ լուսանկարում այն, նորից ու նորից: Հանկարծ լսում եմ ռուս <<նաչալնիկի>> ձայնը.
 - У меня есть фляжка с водой. Намочите лицо и шею.
Շրջվում եմ ու տեսնում, որ <<նաչալնիկը>> իր <<ֆլյաժկայից>> ջուր է լցնում հայկաձորցիների ձեռքերին: Չէ, երևի այդքան էլ վատը չի:
Արդեն համարյա հասանք դարպասներին: Վերջին հնարավորությունս է: Մեկ անգամ ևս նկարում եմ եկեղեցին: Հետաքրքիր նկար է ստացվում. առաջին պլանում ֆոկուսի մեջ չորացած չյուղեր, երկրորդ պլանում` ֆոկուսից դուրս` ճգնավոր եկեղեցին: Չեմ ասի, որ պատահական է ստացվել:
Ընկեր Սուսոն, երբ տեսնի այս նկարը, կասի.<<Ապրես, պլանների հետ ես աշխատել>>: Պատահական տեսնողը կասի.<<Է~, ինչո՞ւ ես եկեղեցին լղոզել>>: Բայց ինձ համար այս նկարը հիմա` մի քանի օր անց, յուրահատուկ իմաստ է ձեռք բերել: Չէ՞ որ եկեղեցին, որը սպասում է, թե երբ պիտի հայերը նորից գան և <<Սուրբ, սուրբ>>-ը երգեն, այդ եկեղեցին վերջնակետն է: Եկեղեցուց այն կողմ լուսանկարել չի կարելի:






Автор: на
Ярлыки:

Комментариев нет:

Отправить комментарий

Подписаться на: Комментарии к сообщению (Atom)

Я так думаю


Творческий подход
Это только окружающим кажется, что кто-то в чём-то соврал. Никто же не называет писателе лжецами, потому что это творческий процесс, требующий недюжинной фантазии и нестандартного мышления. И если какие-то бытовые моменты приукрасить забавными штрихами, то это не ложь и не манипуляция, это просто стиль жизни, который, к сожалению, не всегда понятен окружающим.

Пройти тест "Обман или фантазия?"

Возраст?


Состояние души

Молодость, зрелость — это всё возрастные категории. Вам ближе теория, что человек молод душой, а не телом. Увы, телесная оболочка изнашивается быстрее, чем жажда жизни и оптимистичный подход ко всем неурядицам и проискам судьбы. Идеальная старость — это путешествия, прыжки с парашютом и тусовки с теми, кто тебе интересен, а не с кем положено по возрасту. Достаточно посмотреть на новости, где такие люди представлены как уникумы… И вы ничем не хуже!

Пройти тест "Что такое молодость?"

Какой цвет у светофора?


Жёлтый
В зависимости от ситуации, сегодня вы можете быть легки на подъём, а завтра вас с места не сдвинешь. Для активных действий должно сложиться много факторов, чтобы вы решились на движение, но если уж всё сойдётся, то вы включитесь с увлечением и задором. С удовольствием поможете, если ваши собственные ресурсы это позволяют. Вы чётко знаете, когда можно рискнуть, а когда стоит остановиться. Поэтому в вашей компании и отдых, и работа проходят одинаково успешно.

Пройти тест "Какой цвет у светофора?"

Судьба? А что с ней делать?


Судьба
Самое важное в вашей жизни — это вы, поэтому все силы необходимо направлять на то, чтобы чувствовать радости этой самой жизни и быть счастливой. Но подковать судьбу непросто, потому что начинать надо с себя, работая над собственной личностью и днём, и ночью, постепенно, шаг за шагом, приближаясь к гармонии с окружающим миром, каким бы несовершенным он ни был.

Пройти тест "Кого подковать?"

В каком мире я живу?


В обыденном мире

Вам не откажешь в трезвом взгляде на происходящее. И людей вы оцениваете по мере своих возможностей точно, и в различных ситуациях видите и преимущества, и недостатки для себя. Порой позволяете себе расслабиться и надеть розовые очки, но также быстро от них избавляетесь, так как мир перестаёт восприниматься адекватно, что вызывает определённый дискомфорт.

Пройти тест "В каком мире вы живёте?"